Dzień dobry,
mój kierownik prosi o przetłumaczenie dokumentu marketingowego na język chiński, nie wiem jednak, czy chodzi o dialekt mandaryński czy kantoński, czy możecie mi pomóc rozwiązać ten problem?
Pozdrawiam, Marg
Cześć, Marg,
to istotne pytanie, pojawiające się bardzo często, ale nie martw się, pomożemy!
Przede wszystkim należy wyjaśnić, czym są oba te dialekty, ponieważ zaskakujący może być fakt, iż nie są to odrębne języki. Są raczej narzeczami jednego języka chińskiego, a różnice tkwią głównie w wymowie.
Wyobraź sobie Brytyjczyka z Londynu, którego wymowa będzie brzmiała zupełnie inaczej niż wymowa osoby wychowanej na północy Anglii, powiedzmy w Newcastle. Obaj mówią po angielsku, lecz brzmi to zupełnie inaczej.
Weźmy teraz osobę mieszkającą w Hongkongu i kogoś z centrum kraju, ze stolicy Chin, Pekinu. Osoba z Hongkongu posługuje się dialektem kantońskim, a osoba z Pekinu lub z jakiegokolwiek miejsca położonego w głębi lądu – mandaryńskim. To ten sam język, jednak brzmiący inaczej. Osoba z Hongkongu zrozumie osobę z Pekinu, jednak ich akcenty znacznie się różnią. Kluczowy jest fakt, że określenia „mandaryński” i „kantoński” dotyczą jedynie wymowy, a nie zapisu.
Dialekty mandaryński i kantoński
Ludność Hongkongu (i chińskiej prowincji Guangdong) mówi po kantońsku, natomiast ludzie z głębi kraju (i Singapuru) używają mandaryńskiego.
Gdy już wyjaśniliśmy część problemu, pomówmy o innych aspektach, które na pewno się pojawiły, a mianowicie o „chińskim uproszczonym” i „chińskim tradycyjnym”.
Ludzie często mylą te pojęcia i zakładają, że „chiński uproszczony” to to samo co mandaryński, a „chiński tradycyjny” odpowiada kantońskiemu (bądź odwrotnie), ale nie jest to prawdą. Wiemy już, że określenia „kantoński” i „mandaryński” są określeniami dialektów i dotyczą jedynie wymowy, a więc nie równają się określeniom „tradycyjny” i „uproszczony”, które dotyczą metod zapisu i określają różnice w używanych znakach alfabetu.
„Chiński tradycyjny” i „chiński uproszczony”
Jak przyzna każdy student języka chińskiego, znaki zapisu są bardzo skomplikowane, bardzo trudno jest je zapamiętać i zapisać. Są tak trudne, nawet dla rdzennych mieszkańców, że w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych ubiegłego wieku rząd wprowadził ich uproszczone wersje, by łatwiej było je zapamiętać i zapisać.
Znaki składające się na nowy, prostszy alfabet (choć jest to raczej kod zapisu, gdyż – inaczej niż w alfabecie łacińskim – jeden znak odpowiada więcej niż jednej literze, a czasem nawet całemu słowu lub pojęciu) nazywamy „chińskim uproszczonym” i jest on używany głównie przez ludzi mieszkających w głębi kraju i w Singapurze. Nie potrafili oni podążać za tradycyjnym zapisem, tak jak ludność z Hongkongu i Tajwanu, gdzie używa się wyłącznie zapisu trudniejszego, tradycyjnego. Dlatego właśnie ludność Hongkongu i Tajwanu sprawnie zapisuje i odczytuje znaki tradycyjne, podczas gdy reszta kraju i Singapur posługują się znakami uproszczonymi. Oczywiście obie te grupy ludności będą w stanie w pewnym stopniu posługiwać się obiema formami zapisu, jednak podział pozostaje wyraźny.
eśli dokument kierowany jest do Hongkongu lub na rynek tajwański, powinniście przełożyć go na tradycyjny chiński, jeśli natomiast celujecie w rynek singapurski bądź inną część Chin w głębi lądu, przetłumaczcie go na chiński uproszczony.
Mamy nadzieję, że rozwialiśmy Twoje wątpliwości, daj nam znać, jeśli będziemy mogli pomóc w czymś jeszcze!
